باب 7. غم دل (فَعلَن فعلن فعلن فعلن)
اي دل! بي غم يكدم منشين از دست دل ، ديوانه ، من گئتمك رفتن ، گؤرمك ديدن قالدي ماند و آمد گلدي اگلش بنشين ، بوشلا برهان روباه تولكو ، حيله آلداق درديم چيدم ، دردين چيدي من من ، تو سن ، او وي ، ما بيز بوغدا گندم ، گوني تايا يخ زد دوندو، آب سو ، يخ بوز پرده اؤرتو ، اُردك اؤردك گؤردون كؤنلوم الدن گئتدي؟ آسلان شير و اورمان جنگل ديرسك آرنج و زانو ديز بايقوش جغد و بوزقوش شاهين قيمه قييما ، دولمه دولما آذربايجان جان جانان توپراغينا سجده ائدم اويخو خواب و بيدار اوياق ياپراق برگ و توپراق خاك است سو آب است و دورغون راكد چي خام است و بيشميش پخته آنلام فهم و آننا مادر سوت شيراست و سرشير قايماق دوُيما حس و دويما سيري پائين آست و آرام آستا اوتدو برد و اوتدو بلعيد ياغي دشمن ، زندان دوستاق گئتديم رفتم ، گؤردوم ديدم
|
دل را غم بين ، غم را دل بين فَعلَن فعلن فعلن فَعلَن دؤزمك صبر ، درمك چيدن وئردي داد و سفته دلدي باخگيل بنگر ، آلگيل بستان گوجلو پر زور ، لوطي قالتاق چيديم درديك، چيد او دردي آنها اونلار و شما سيز داغ كوه است و صخره قايا ديمديك منقار و شاخ بوينوز پوشش اؤرتوم ، روكش اؤرتك رفت از كف دل ، آيا ديدي؟ ناخن ديرناق ، پا قيچ ، دست ال قار برف است و زويگن هم ليز ايندي اكنون ، اسكي ديرين آمرود آرمود و سيب آلما جانلار جاني آذربايجان بر خاك تو سجده كردم اوز صورت است و لپ ياناق انگور اوزوم و مؤو تاك است آرام دينج و سوسغون ساكت سؤزحرف است و دئميش گفته خانيم بانو ، آغا سرور يايماق پخش و گفتن آيماق اوستون زبري ، آستين زيري اوس عقل است و عاقل اوستا قاپدي قاپيد ، چاپدي چاپيد دوزسوز لوس و لجباز قالتاق وئرديم دادم ، درديم چيدم
|
نظرات شما عزیزان: