منه سنسيز جهان اي جان گرکمز
وصالون واريکن هيجران گرکمز

لب لعلون زلال آبيندان ئوزگه
شراب چشمه حيوان گرکمز

غموندور کونلومون تختينده سولطان
بير اقليمه ايکي سولطان گرکمز

گلستانين گولي سنسيز تيکان دور
منه سنسيز گول و ريحان گرکمز

ازلدن قيلميشام عشقونله پيمان
بوتون عهده سينيق پيمان گرکمز

گل اي عاشيقلرين ريضواني حسنون
کي سنسيز عاشيقه ريضوان گرکمز

منه رحم ائيله اي درديم داواسي
کي بيلديم درديمه درمان گرکمز

ايکي عالمده ديدارون دان ئوزگه
منه اي صورت رحمان گرکمز

وصالون شربتين ايچن محبه
فراقون آغريسي چندان گرکمز

منه صبر ائيلمک سنسيز نيگارا
اگر مشکول و گر آسان گرکمز

کسيلمز گر چه وصلوندن نسيمي
گؤزوندن اولدوغون پنهان گرکمز

مفاخر آزربایجان

ساختار لشگر امپراطوری تورک صفوی

قورچی باشی: فرمانده قورچیان (سواران قزلباش) و بالاترین مقام پس از سپهسالار. قورچی‌ها در زمان شاه سلیمان حدود ۱۰ تا ۱۲ هزار نفر تخمین زده می‌شوند و سالانه ۱۰ تا ۱۲ تومان مزد می‌گرفتند.

قوللر آقاسی: فرمانده سپاه غلامان. سپاه غلامان از گرجیان، چرکس‌ها، ارمنیان و دیگر غیر ایرانیان ساخته می‌شد که به گونهٔ سواره می‌جنگیدند. شمار آنها حدود ۱۵ تا ۱۸ هزار نفر تخمین زده می‌شد و سالانه کمی کمتر از ۱۰ تومان مزد می‌گرفتند

تفنگچی‌لر آقاسی: فرمانده سپاه تفنگچیان پیاده بود. این تفنگچیان تاجیک (ایرانی غیرترک) بودند و پیاده می‌جنگیدند. به این گونه از اسب تنها برای نقل و انتقال پیش از درگیری استفاده می‌کردند اما در هنگام جنگ و در نزدیکی دشمن از اسب پیاده شده و می‌جنگیدند. سلاح آنها نیز تفنگ و شمشیر بوده‌است. شمار آنها نزدیک به ۵۰ هزار تخمین زده می‌شود. مزد سالانه تفنگچی‌ها کمی کمتر از غلامان بود. تفنگچیان مازندرانی از دیگر تفتگچیان نام‌دارتر بوده‌اند.

توپچی باشی: فرمانده توپخانه ایران که در میان مقام‌های گفته شده پایین‌ترین اهمیت را داشت.

به جز نیروهای نظامی گفته شده گروهی ساخته از ۲۰۰۰ سرباز مجهز پیاده نام‌ور به جزایری وجود داشتند که مزد آنها را شاه پرداخت می‌کرد و کار نگهبانی از دربار را به دوش داشتند. آنها زیر فرماندهی ایشیک آقاسی بودند.

یگان‌های درونی در سپاه را افسرانی دارای عنوان‌های زیر اداره می‌نمودند. این عنوان‌ها همگی از واژه‌های ترکی درست شده‌اند:
مین باشی (فرمانده ۱۰۰۰ سرباز) دارای مزد سالانه ۷۰ تومان
یوز باشی (فرمانده ۱۰۰ سرباز) دارای مزد سالانه ۳۰ تومان
اون باشی (فرمانده ۱۰ سرباز) دارای مزد سالانه ۱۵ تومان

اگر توجه کنید تمامی کلمات و نام ها تورکی میباشد.

صفحه فیسبوک مفاخر آزربایجان

مریم جهانگیری(بیگلر بیگی) در سال 1296ش/1917م در اورمیه متولد شد. پدرش حسین خان بیگلر بیگی اورمیه از خاندان با شرف افشار های اورمی بود که در ادبیات و شاعری ((رهی )) تخلص داشت. مریم در 7 سالگی به دبستان آمریکایی ها در اورمیه رفت و در سال 1310 از آن مدرسه گواهی 6 ساله ابتدایی را تحصیل کرد. در سالهای تحصیل به مطالعه مجله حبل‌المتین میپرداخت. وی سپس به استخدام اداره فرهنگ اورمیه درآمد و در کودکستان شماره 3 به امر تعلیم و تربیت کودکان اورمیه ای پرداخت. در 17 سالگی با یکی از خویشان خود ازدواج کرد که حاصل این ازدواج 4 فرزند بود. سپس از اداره فرهنگ به اداره کشاورزی منتقل شد و نهایت در روز جمعه 7 شهریور 1331 در اورمیه بر اثر خونریزی شدید درگذشت. وی به «فضولی» و «حیران خانم» از شاعران مشهور و توانای آذربایجان علاقه فراوانی داشت. اشعارش در جریده شاهین در تبریز و کانون شعرا در تهران به چاپ میرسید. وی در ترکی و فارسی اشعاری دارد که به همت برادرش علاء الدین تکش در سال 1334 در تهران چاپ شده است.

گل دولاشما گينان او زولف پريشانه گونول
صبر ائيله دوز بو قرانليق شب هيجرانه گونول
باخما ناكس كيمي او ديلبريمين چهره سينه
يانما پروانه كيمي آتش نيرانه گونول
اولما نامرد، محبت ائيله مه نااهله
باغلاماز عاقيل اولان،اولفتي نادانه گونول

صفحه فیسبوک مفاخر آزربایجان